Κίνηση Πολιτών Ύδρας
Προς: Νομάρχη Πειραιά Γ. Μίχα
Κοιν.: Παρατάξεις Νομαρχιακού Συμβουλίου
Θέμα: Κινητοποίηση για το ζήτημα της ακτοπλοΐας
Κύριε Μίχα,
Επικοινωνούμε μαζί σας για την πρόθεση της Νομαρχίας να κινητοποιηθεί και να διαμαρτυρηθεί μαζί με τους κατοίκους και τους φορείς του Αργοσαρωνικού στα τέλη Νοεμβρίου του 2008, την οποία είχατε ανακοινώσει μέσω του Νομαρχιακού Συμβούλου Δημ. Παύλου, στη λαϊκή συνέλευση των πολιτών της Ύδρας την 30/10/08, που έγινε με πρωτοβουλία μας και μετά από συλλογή πάνω από 600 υπογραφών και στην οποία αποφασίστηκε το κλείσιμο του λιμανιού της Ύδρας σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για το πρόβλημα των κατοίκων με τα δρομολόγια από και προς Πειραιά. Ωστόσο, δεν έγινε κανένα βήμα από την πλευρά σας, γι’ αυτό και επανερχόμαστε με το ερώτημα για ποιο λόγο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αυτή η κινητοποίηση.
Επίσης, θέλουμε να μας ενημερώσετε για τις ως τώρα κινήσεις σας, που αφορούν στο πρόβλημά μας, καθώς και τι προτίθεστε να πράξετε στο άμεσο μέλλον. Η μη ύπαρξη συμβατικού πλοίου, δηλαδή ενός οικονομικού τρόπου μετακίνησης των κατοίκων, σε συνδυασμό με την παλαιότητα και ακαταλληλότητα των υφισταμένων ιπτάμενων δελφινιών, παραμένει και φοβόμαστε πως θα επιδεινωθεί. Με την προ των πυλών νέα τουριστική περίοδο, περιμένουμε τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες σας για άμεσα αποτελέσματα προς τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων των νησιωτικών περιοχών του Πειραιά.
Κίνηση Πολιτών Ύδρας 22/1/09
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός, η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί, έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγαν:
«σώπα!».
Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»
Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
«Κοίτα μην πεις τίποτα, σσσ...σώπα!»
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρεις το μπελά σου, σώπα!».
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!»
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, και τα 'μαθα να σωπαίνουν,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα».
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε:
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!»
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή,
με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το «Σώπα!».
«Σώπα!» ο ένας, «σώπα!» ο άλλος, «σώπα!» οι επάνω, «σώπα!» οι κάτω,
«σώπα!» όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
«Σώπα!» οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας... Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα!». Και μαζευτήκαμε πολλοί,
μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα,μόνο με το «Σώπα!».
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα»!
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν' την να σωπάσει.Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ' το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς»
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς!
Και δεν θα μιλάς,θα γίνεις φαφλατάς,θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!
του Αζίζ Νεσίν ( Τούρκου ποιητή )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου